آسانسور گیرلس به چه نوع آسانسوری گفته میشود؟

آسانسور برقی کششی بدون دنده (گیرلس) اولین بار توسط Otis در سال 1913 اختراع شد و اولین بار در ساختمان Woolworth در شهر نیویورک نصب شد. این نوع سیستم محرکه را می توان در ساختمان هایی با هر ارتفاعی استفاده کرد و با سرعت بسیار بالاتری نسبت به آسانسورهای گیربکسی کار می کند. این نسل جدید آسانسورها بدون نیاز به چرخ دنده ها کار می کنند و مدل های قدیمی تر منسوخ شده اند. این آسانسورها معمولاً با سرعت بیش از 500 فوت در دقیقه (یا 2.5 متر بر ثانیه) کار می کنند، اما بسته به کاربردی که دارند، برخی از آسانسورهای کششی گیرلس ممکن است با سرعتی بسیار آهسته تر نیز حرکت کنند. 

در یک آسانسور گیرلس، پنج تا هشت سیم طنابی فولادی، به نام "طناب بالابر" (یا طناب سیمی)، به بالای آسانسور متصل شده و در شیارهای مخصوص به دور قرقره محرک پیچیده می شود. سر دیگر کابل به وزنه تعادلی متصل است که روی ریل های راهنما، خود شفت را بالا و پایین می برد. وزن ترکیبی کابین آسانسور و وزنه تعادل، کابل را به شیارهای قرقره محرک، فشار می دهد و در هنگام چرخش قرقره، کشش لازم را فراهم می کند.

https://fpflift.com/%D8%A2%D8%B3%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%88%D8%B1-%DA%AF%DB%8C%D8%B1%D9%84%D8%B3